فیگور حیوان دریایی «ماهی اره ای» M6018

فیگور یک عروسک یا شخصیت قابل تنظیم است که معمولاً از پلاستیک ساخته می‌شود و اغلب بر اساس شخصیت‌های یک فیلم، کتاب طنز، نظامی، بازی ویدیویی   یا برنامه تلویزیونی ساخته می‌شود. فیگورها برخلاف عموم عروسک‌ها بیشتر مورد استقبال پسربچه‌ها و بزرگسالان قرار می‌گیرند.

 اصطلاح «اکشن فیگور» برای اولین بار توسط  Hasbro در سال ۱۹۶۴ ابداع شد تا چهره جو را برای کودکانی، خصوصاً پسرانی که  با عروسک بازی نمی‌کردند، گزینه ای برای   خرید قرار دهد. عروسک اصطلاحی است که در درجه اول به عنوان اسباب بازی دختران بشمار می‌رود، از این رو تغییر  اسم و صفت کمک بزرگی برای ورود به بازار جدید بود.

 تنوع فیگورها به قدری زیاد است که دیگر برای داشتن  یکی از آن‌ها مسئله‌ی جنسیت دختر و پسر مطرح نیست. فیگورها  ابعاد  مختلفی  دارند و به دو دسته ثابت یا مفصلی طبقه بندی می شوند. همچنین  برای  سن و  سال خاصی ساخته نمی‌شوند و می‌توان آن‌ها را هم نوعی اسباب‌بازی برای  کودکان به حساب آورد و هم به عنوان یک استند دکوری روی میز یا  کتابخانه برای دکور اتاق یا آرشیو کلکسیون بزرگسالان استفاده کرد.

 بازی  با  فیگور ها معمولا جذابیت زیادی برای کودکان و نوجوانان و حتی جوانان دارد. آنها را به دنیای خیال برده و با داستان سازی در ذهنشان مهارتهای ذهنی متنوعی را در خود تقویت می کنند و با قرارگرفتن در نقش قهرمانان  داستانها  عزت نفس و حس خوبشان نسبت به خودشان تقویت می گردد.

اره‌ماهی که به نام کوسه‌های نجار نیز شناخته می‌شود ، خانواده‌ای از پرتوها هستند که با منبر یا امتداد بینی پهن، باریک و بلند مشخص می‌شوند که با دندانه‌های عرضی تیز پوشانده شده‌اند و به گونه‌ای چیده شده‌اند که شبیه اره است . آنها یکی از بزرگترین ماهی ها هستند و طول برخی از گونه ها به حدود 7-7.6 متر (23-25 فوت) می رسد.  آنها در سراسر جهان در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در آبهای ساحلی دریا و مصب لب شور  ، و همچنین رودخانه ها و دریاچه های آب شیرین یافت می شوند. همه گونه ها در خطر انقراض هستند.

آنها را نباید با کوسه های اره ( راسته Pristiophoriformes ) یا sclerorhynchoids منقرض شده (Rajiformes ) که ظاهری مشابه دارند یا اره ماهی (خانواده Xiphiidae) که نامی مشابه دارند اما ظاهر بسیار متفاوتی دارند، اشتباه گرفت.          

اره ماهی ها نسبتاً کند تولید می کنند و ماده ها جوان زنده به دنیا می آورند.  آنها از ماهی ها و بی مهرگانی تغذیه می کنند که با استفاده از اره آنها شناسایی و صید می شوند.  آنها به طور کلی برای انسان بی ضرر هستند، اما می توانند در هنگام دستگیری و دفاع از خود با اره صدمات جدی وارد کنند.          

اره ماهی هزاران سال است که شناخته شده و شکار شده است، و نقش اسطوره ای و معنوی مهمی در بسیاری از جوامع در سراسر جهان ایفا می کند.         

اره‌ماهی‌هایی که زمانی رایج بودند، در دهه‌های اخیر کاهش شدیدی را تجربه کرده‌اند و تنها سنگرهای باقی‌مانده در شمال استرالیا و فلوریدا ، ایالات متحده است.  این پنج گونه توسط IUCN به عنوان در معرض خطر یا در معرض خطر انقراض درجه بندی شده اند . آنها برای باله هایشان ( سوپ باله کوسه )، استفاده از قطعات آن به عنوان طب سنتی ، دندان و اره شکار می شوند. آنها همچنین با از دست دادن زیستگاه مواجه هستند . اره‌ماهی‌ها از سال 2007 توسط CITES فهرست شده‌اند و تجارت بین‌المللی آن‌ها و قطعات آنها را محدود می‌کند.  آنها در استرالیا، ایالات متحده و چندین کشور دیگر محافظت می شوند، به این معنی که ماهی های اره ای که به  طور تصادفی صید شده اند باید آزاد شوند و تخلفات با جریمه های سنگین مجازات  شوند.

اره  

   قسمت بالای اره ماهی اره ای باریک در بالا و اره ماهی سبز در پایین. به تفاوت در شکل دندان و عدم وجود/وجود دندان ها در ربع پایه منبر توجه کنید (هر بخش قرمز یا سیاه روی خط کش 10 سانتی متر یا 3.9 اینچ است) بارزترین ویژگی ماهی اره ای منبر اره مانند آنها با ردیفی از دندان های سفید رنگ (دندان های منقاری) در دو طرف آن است. منبر امتداد غضروفی ("جمجمه")، ساخته شده از غضروف و پوشیده از پوست است.  طول منبر معمولاً حدود یک چهارم تا یک سوم طول کل ماهی است، [5] اما بسته به گونه و گاهی اوقات با سن و جنس متفاوت است. دندان‌های منقاری به معنای سنتی دندان نیستند، بلکه دندان‌های پوستی به شدت اصلاح شده هستند . [34] دندان های منقاری در طول زندگی ماهی اره ای بزرگ می شوند و در صورت از دست دادن دندان جایگزین نمی شوند. در ماهی اره ای Pristis دندان ها در تمام طول منبر یافت می شوند، اما در Anoxypristis بالغ هیچ دندانی در یک چهارم قاعده منبر وجود ندارد (حدود یک ششم در Anoxypristis جوان ). تعداد دندان ها بسته به گونه متفاوت است و می تواند از 14 تا 37 در هر طرف منبر باشد.

 معمول است که یک ماهی اره ای تعداد دندان هایش کمی متفاوت در هر طرف منبر خود داشته باشد (تفاوت معمولاً از سه بیشتر نمی شود).  در برخی گونه ها، ماده ها به طور متوسط دندان های کمتری نسبت به نرها دارند. هر دندان در ماهی اره‌ای Pristis میخ‌مانند و در Anoxypristis صاف و مثلثی است . ترکیبی از ویژگی‌ها، از جمله باله‌ها و منبر، معمولاً برای جداسازی گونه‌ها استفاده می‌شوند،  اما انجام این کار به تنهایی توسط منبر امکان‌پذیر است.                    

اره ماهی بدنی شبیه کوسه قوی، زیری صاف و سر صافی دارد. اره ماهی Pristis به دلیل پوشاندن دنتیکول های پوستی، بافت پوستی شبیه کاغذ سنباده خشن دارد، اما در Anoxypristis پوست تا حد زیادی صاف است. دهان و سوراخ های بینی در قسمت زیرین سر قرار می گیرند.  حدود 88 تا 128 دندان کوچک و لبه‌های صاف در فک بالایی دهان و حدود 84 تا  176 دندان در فک پایین وجود دارد (با دندان‌های روی اره اشتباه گرفته  نشود). اینها در 10-12 ردیف در هر فک مرتب شده اند، و تا حدودی شبیه یک جاده سنگفرش هستند. آنها چشمان کوچکی دارند و پشت هر یک مارپیچ قرار دارد که برای کشیدن آب از کنار آبشش ها استفاده می شود .شکاف های آبشش ، پنج عدد در هر طرف، در قسمت زیرین بدن نزدیک به پایه باله های سینه ای قرار می گیرند .  موقعیت دهانه‌های آبشش آن‌ها را از کوسه‌های اره‌ای شبیه سطحی و در عین حال به طور کلی بسیار کوچکتر (تا حدود 1.5 متر یا 5 فوت طول) جدا می‌کند ، که در آن شکاف‌ها در کنار گردن قرار دارند. بر خلاف ماهی اره ای، کوسه اره همچنین دارای یک جفت هالتر بلند روی منبر ("اره") است.          

اره ماهی دو باله پشتی نسبتاً بلند و مشخص، باله های سینه ای و لگنی بال مانند ، و یک دم با لوب بالایی مشخص و یک لوب پایینی با اندازه متغیر دارد (لوب پایینی نسبتاً بزرگ در Anoxypristis ، کوچک تا غایب در ماهی اره ای Pristis ). موقعیت اولین باله پشتی در مقایسه با باله های لگنی متفاوت است و یک ویژگی مفید برای جداسازی برخی از گونه ها است. هیچ باله مقعدی وجود ندارد .         

مانند دیگر شاخه‌های الاسمو ، ماهی‌های اره فاقد مثانه شنا هستند (به‌جای اینکه شناوری خود را با یک جگر بزرگ غنی از روغن کنترل می‌کنند )، و اسکلتی متشکل از غضروف دارند.  نرها دارای گیره هستند ، یک جفت ساختار دراز که برای جفت گیری استفاده می شود و در قسمت زیرین باله های لگن قرار می گیرد. گیره ها در نرهای جوان کوچک و نامشخص هستند.  

اره‌ماهی‌ها ماهی‌های بزرگ تا بسیار بزرگ هستند، اما حداکثر اندازه هر گونه به طور کلی نامشخص است. اره ماهی ریز دندان ، اره ماهی درشت دندان و اره ماهی سبز از بزرگترین ماهی های جهان هستند .  مطمئناً همه آنها می توانند در مجموع به حدود 6 متر (20 فوت) برسند و  گزارش هایی از افراد بزرگتر از 7 متر (23 فوت) وجود دارد، اما اغلب آنها با  مقداری عدم قطعیت برچسب گذاری می شوند. به طور معمول حداکثر طول کل این سه گزارش از 7 تا 7.6 متر (23-25 فوت) است. افراد بزرگ ممکن است به اندازه 500-600 کیلوگرم (1102-1323 پوند)،  یا حتی بیشتر وزن داشته باشند.  گزارش های قدیمی تایید نشده و بسیار مشکوک از افراد بسیار بزرگتر وجود  دارد، از جمله یکی که ظاهرا طول آن 9.14 متر (30 فوت) بود، دیگری که وزن آن  2400 کیلوگرم (5300 پوند) بود و سومی که 9.45 متر (31 فوت) طول و 2591  کیلوگرم (5712 پوند) وزن داشت.          

دو گونه باقیمانده، اره‌ماهی کوتوله و اره‌ماهی باریک ، به‌طور قابل‌توجهی کوچک‌تر هستند، اما همچنان ماهی‌های بزرگی هستند که  حداکثر طول کل آنها به ترتیب حداقل 3.2 متر (10.5 فوت) و 3.5 متر (11.5  فوت) است.  در گذشته اغلب گزارش شده بود که اره ماهی کوتوله تنها به حدود 1.4 متر  (4.6 فوت) می رسد، اما اکنون این نادرست بودن شناخته شده است.                

 توزیع  

ماهی اره ای دندان کوچک تنها گونه ای است که در منطقه اقیانوس اطلس یافت می شود و تنها گونه ای است که در ایالات متحده زنده می ماند. اره ماهی در سراسر جهان در آب های گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می شود .          

از نظر تاریخی، آنها در شرق اقیانوس اطلس از مراکش تا آفریقای جنوبی،  و در اقیانوس اطلس غربی از نیویورک (ایالات متحده آمریکا)  تا اروگوئه ، از جمله دریای کارائیب و خلیج مکزیک بودند . گزارش‌های قدیمی (آخرین در اواخر دهه 1950 یا اندکی پس از آن) از مدیترانه وجود دارد و معمولاً به عنوان ولگرد در نظر گرفته می‌شوند ، اما بررسی سوابق قویاً نشان می‌دهد که این دریا جمعیتی در حال تولید مثل داشته است.  در شرق اقیانوس آرام آنها از Mazatlán (مکزیک) تا شمال پرو را در بر می گرفت. اگرچه خلیج کالیفرنیا گهگاه در محدوده آنها گنجانده شده است، تنها رکوردهای شناخته شده مکزیکی اقیانوس آرام از ماهی اره ای از جنوب دهان آن است.  آنها در غرب و مرکز هند و اقیانوس آرام ، از آفریقای جنوبی تا دریای سرخ و خلیج فارس ، از شرق و شمال تا کره و جنوب ژاپن، از طریق آسیای جنوب شرقی تا پاپوآ گینه نو و استرالیا گسترده بودند. امروزه اره ماهی ها از بسیاری از محدوده تاریخی خود ناپدید شده اند.          

زیستگاه        

اره‌ماهی عمدتاً در آب‌های لب شور دریای ساحلی و دهانه رودخانه  یافت می‌شود ، اما آنها یوریهالین هستند (می‌توانند با شوری‌های مختلف سازگار شوند ) و همچنین در آب‌های شیرین یافت می‌شوند. ماهی اره‌ای با دندان درشت که به‌طور جایگزین اره‌ماهی آب شیرین نامیده می‌شود، بیشترین تمایل را به آب شیرین دارد.  به عنوان مثال، تا 1340 کیلومتر (830 مایل) از رودخانه آمازون و در دریاچه نیکاراگوئه گزارش شده است ، و جوانان آن سال های اول زندگی خود را در آب شیرین می گذرانند.  در مقابل، اره‌ماهی‌های کوچک دندانه‌دار، سبز و کوتوله معمولاً از آب  شیرین خالص اجتناب می‌کنند، اما ممکن است گاهی اوقات به سمت بالا  رودخانه‌ها حرکت کنند، به‌ویژه در دوره‌هایی که افزایش شوری وجود دارد.  گزارش‌هایی از اره‌ماهی‌های باریکی وجود دارد که در دوردست‌های رودخانه  دیده می‌شوند، اما اینها نیاز به تأیید دارند و ممکن است شامل شناسایی  نادرست گونه‌های دیگر ماهی‌های اره‌ای باشد.          

اره ماهی بیشتر در آب های نسبتا کم عمق، معمولاً در اعماق کمتر از 10 متر (33 فوت)، [3] و گاهی کمتر از 1 متر (3.3 فوت) یافت می شود.  جوان ها مکان های بسیار کم عمق را ترجیح می دهند و اغلب در آب هایی با عمق 25 سانتی متر (10 اینچ) یافت می شوند.اره ماهی می تواند در فراساحل رخ دهد، اما به ندرت عمیق تر از 100 متر (330 فوت) است. یک ماهی اره‌ای ناشناس (اعم از ماهی اره‌دندان بزرگ یا اره‌دندان کوچک) در  آمریکای مرکزی در عمق بیش از 175 متر (575 فوت) دیده شد. 

        اره‌ماهی‌های  کوتوله و درشت‌دندان گونه‌های کاملاً آب گرمی هستند که معمولاً به ترتیب  در آب‌هایی با دمای ۲۵ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد (۷۷ تا ۹۰ درجه فارنهایت) و  ۲۴ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد (۷۵ تا ۹۰ درجه فارنهایت) زندگی می‌کنند. اره‌ماهی‌های سبز و دندان کوچک در آب‌های سردتر نیز دیده می‌شوند، در  آب‌های دوم تا دمای 16 تا 18 درجه سانتی‌گراد (61 تا 64 درجه فارنهایت)،  همانطور که با توزیع‌های (اصلی) آن‌ها که در شمال و جنوب بیشتر بود، نشان  داده می‌شود. گونه های کاملاً آب گرم  اره‌ماهی‌ها ساکن کف هستند، اما در اسارت اشاره شده است که حداقل ماهی‌های  اره‌دندان بزرگ و سبز به راحتی غذا را از سطح آب می‌گیرند. اره ماهی بیشتر در مکان هایی با کف نرم مانند گل یا ماسه یافت می شود، اما ممکن است در کف صخره ای سخت یا در صخره های مرجانی نیز وجود داشته باشد . آنها اغلب در مناطقی با علف های دریایی یا حرا یافت می شوند .          

کوسه‌های اره معمولاً بسیار عمیق‌تر، اغلب در اعماق بیش از 200 متر (660 فوت) و زمانی  که کم‌عمق‌تر هستند، بیشتر در آب‌های نیمه گرمسیری یا معتدل‌تر نسبت به  ماهی اره‌ای یافت می‌شوند