فیگور حیوان دریایی «وال آبی» M6001

فیگور یک عروسک یا شخصیت قابل تنظیم است که معمولاً از پلاستیک ساخته می‌شود و اغلب بر اساس شخصیت‌های یک فیلم، کتاب طنز، نظامی، بازی ویدیویی   یا برنامه تلویزیونی ساخته می‌شود. فیگورها برخلاف عموم عروسک‌ها بیشتر مورد استقبال پسربچه‌ها و بزرگسالان قرار می‌گیرند.

 اصطلاح «اکشن   فیگور» برای اولین بار توسط  Hasbro در سال ۱۹۶۴ ابداع شد تا چهره جو را برای کودکانی، خصوصاً پسرانی که  با عروسک بازی نمی‌کردند، گزینه ای برای   خرید قرار دهد. عروسک اصطلاحی است که در درجه اول به عنوان اسباب بازی دختران بشمار می‌رود، از این رو تغییر  اسم و صفت کمک بزرگی برای ورود به بازار جدید بود.

 تنوع فیگورها به قدری زیاد است که دیگر برای داشتن  یکی از آن‌ها مسئله‌ی جنسیت دختر و پسر مطرح نیست. فیگورها  ابعاد  مختلفی  دارند و به دو دسته ثابت یا مفصلی طبقه بندی می شوند. همچنین  برای  سن و  سال خاصی ساخته نمی‌شوند و می‌توان آن‌ها را هم نوعی اسباب‌بازی برای  کودکان به حساب آورد و هم به عنوان یک استند دکوری روی میز یا  کتابخانه برای دکور اتاق یا آرشیو کلکسیون بزرگسالان استفاده کرد.

 بازی  با  فیگور ها معمولا جذابیت زیادی برای کودکان و نوجوانان و حتی جوانان دارد. آنها را به دنیای خیال برده و با داستان سازی در ذهنشان مهارتهای ذهنی متنوعی را در خود تقویت می کنند و با قرارگرفتن در نقش قهرمانان  داستانها  عزت نفس و حس خوبشان نسبت به خودشان تقویت می گردد.

نهنگ آبی ( Balaenoptera musculus ) یک پستاندار دریایی و نهنگ بالین است . این حیوان با رسیدن به حداکثر طول تایید شده 29.9 متر (98 فوت) و وزن 199 تن (196 تن بلند؛ 219 تن کوتاه)، بزرگترین حیوانی است که تاکنون وجود داشته است . بدن بلند و باریک نهنگ آبی می تواند از سایه های مختلفی از پشت مایل به  آبی مایل به خاکستری و در زیر آن تا حدودی روشن تر باشد. چهار زیرگونه شناخته شده است: B. m. musculus در اقیانوس اطلس شمالی و اقیانوس آرام شمالی، B. m. intermedia در اقیانوس جنوبی، B. m. brevicauda ( نهنگ آبی کوتوله ) در اقیانوس هند و اقیانوس آرام جنوبی، و B. m. indica در شمال اقیانوس هند. همچنین جمعیتی در آب های نزدیک شیلی وجود دارد که ممکن است زیرگونه پنجم را تشکیل دهد.

   به  طور کلی، جمعیت نهنگ های آبی بین مناطق تغذیه تابستانی خود در نزدیکی قطب  ها و مناطق پرورش زمستانه خود در نزدیکی مناطق استوایی مهاجرت می کنند.  همچنین شواهدی از اقامت در تمام طول سال و مهاجرت جزئی یا بر اساس سن/جنس  وجود دارد. نهنگ های آبی فیلر هستند . رژیم غذایی آنها تقریباً منحصراً از کریل تشکیل شده است . آنها عموما منفرد هستند یا در گروه های کوچک جمع می شوند و  هیچ ساختار اجتماعی مشخصی به جز پیوند مادر و گوساله ندارند. فرکانس اصلی صداهای نهنگ آبی بین 8 تا 25 هرتز است و تولید صداها ممکن است بسته به منطقه، فصل، رفتار و زمان روز متفاوت باشد. اورکاها تنها شکارچیان طبیعی آنها هستند.

نهنگ آبی زمانی تقریباً در تمام اقیانوس های زمین تا پایان قرن نوزدهم فراوان بود. این نهنگ تقریباً تا مرز انقراض توسط نهنگ‌ها شکار شد تا اینکه کمیسیون بین‌المللی نهنگ شکار نهنگ‌های آبی را در سال 1966 ممنوع کرد. اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت نهنگ‌های آبی را از سال 2018 در فهرست در معرض خطر انقراض قرار داده است . این نهنگ همچنان با تهدیدات انسان‌ساز متعددی مواجه است. مانند برخورد کشتی ها ، آلودگی ، سر و صدای اقیانوس و تغییرات آب و هوایی

 شرح    

نهنگ آبی یک ماهی دریایی با اندام باریک با سر پهن U شکل است. باله های نازک و کشیده ؛ یک باله پشتی داسی شکل کوچک 33 سانتی متری (13 اینچی) که در نزدیکی دم قرار دارد و یک توده دم بزرگ در ریشه باله های پهن و نازک . فک بالا با 70 تا 395 صفحه بالین سیاه پوشیده شده است . ناحیه گلو دارای 60 تا 88 شیار است که به پوست اجازه می دهد در طول تغذیه منبسط شود. دارای دو سوراخ دمنده است که می توانند 9.1 تا 12.2 متر (30 تا 40 فوت) در هوا بپرند. پوست دارای رنگ آبی مایل به خاکستری خالدار است که در زیر آب آبی به نظر می رسد. الگوهای خالدار در نزدیکی باله پشتی بین افراد متفاوت است. زیر شکم رنگدانه‌های روشن‌تری دارد و به دلیل وجود دیاتوم‌های موجود در آب می‌تواند زرد به نظر برسد، که از نظر تاریخی به آنها لقب "ته گوگرد" را داده است. نهنگ آبی نر دارای بزرگترین آلت تناسلی در قلمرو حیوانات است که حدود 3 متر (9.8 فوت) طول و 12 اینچ (30 سانتی متر) عرض دارد.         

اندازه

نهنگ آبی بزرگترین حیوانی است که تاکنون وجود داشته است.  برخی از مطالعات تخمین زده‌اند که برخی از ایکتیوسورهای شاستاسوری و  پروستوس نهنگ باستانی می‌توانستند از نظر اندازه با نهنگ آبی رقیب باشند، همچنین پروستوس از نهنگ آبی با وزن متوسط 180 تن (طول 180 تن) سنگین‌تر است. تن 200 تن کوتاه)؛ با این حال ، این تخمین ها بر اساس بقایای تکه تکه هستند و اندازه پیشنهادی برای دومی در سال 2024 مورد بحث قرار گرفته است . -170 تن) و Maraapunisaurus (وزن متوسط: 80 تا 120 تن) به راحتی با نهنگ آبی رقابت می کردند، در حالی  که اولی بر اساس لیبرال ترین تخمین ها (240 تن) حتی از نهنگ آبی فراتر می  رفت. با این حال، این تخمین‌ها بر اساس نمونه‌های تکه تکه‌تری هستند که در  زمان انجام آن تخمین‌ها از هم پاشیده شده‌اند.         

پایگاه داده نهنگ کمیسیون بین المللی نهنگ (IWC) 88 فرد بلندتر از 30 متر (98 فوت)، از جمله یکی از 33 متر (108 فوت)  را گزارش می دهد، اما مشکلات مربوط به نحوه اندازه گیری نشان می دهد که  بیش از 30.5 متر (100 فوت) است. مشکوک هستند  کمیته اکتشاف طول تا 31 متر (102 فوت) را گزارش کرد.با این حال، طولانی‌ترین نهنگ آبی که از نظر علمی اندازه‌گیری شد، 30 متر (98 فوت) از نوک منبر تا شکاف دم بود. [46] نهنگ های آبی ماده بزرگتر از نرها هستند. مدل‌های هیدرودینامیکی نشان می‌دهند که یک نهنگ آبی به دلیل محدودیت‌های متابولیک و انرژی نمی‌تواند بیش از 108 فوت (33 متر) باشد.       

طول  متوسط نهنگ‌های آبی ماده بالغ از نظر جنسی برای نهنگ‌های آبی اقیانوس  آرام شرقی 22 متر (72.1 فوت)، برای نهنگ‌های آبی اقیانوس آرام شمالی مرکزی و  غربی 24 متر (79 فوت) و برای نهنگ‌های آبی اقیانوس آرام شمالی 21 تا 24 متر (68 تا 78 فوت) است. نهنگ های آبی اقیانوس اطلس ، 25.4-26.3 متر (83.4-86.3 فوت) برای نهنگ های آبی قطب جنوب، 23.5 متر  (77.1 فوت) برای نهنگ های آبی شیلی، و 21.3 متر (69.9 فوت) برای نهنگ های  آبی کوتوله.          

در نیمکره شمالی، وزن نرها به طور متوسط 100 متریک تن (220000 پوند) و ماده ها 112 متریک تن (247000 پوند) است. نرهای نهنگ آبی شمال اقیانوس آرام شرقی به طور متوسط 88.5 تن (195000 پوند) و ماده ها 100 تن (220000  پوند) وزن دارند. وزن نرهای قطب جنوب 112 تن (247000 پوند) و ماده ها 130  تن (290000 پوند) است. وزن نر نهنگ آبی پیگمی 83.5 تن (184000 پوند) تا 99  تن (218000 پوند) است. [51] وزن قلب یک نهنگ آبی اقیانوس اطلس شمالی 180 کیلوگرم (400 پوند) بود که بزرگترین وزن موجود در بین هر حیوانی بود.  نهنگ آبی رکورددار 173 تن (190 تن کوتاه )، با برآورد تا 199 تن (220 تن کوتاه ) ثبت شد.         

در  سال 2024، موتانی و پینسون، توده بدن نهنگ‌های آبی را در طول‌های مختلف  محاسبه کردند و رکوردهایی از اندازه‌های آن‌ها را از متون قبلی دانشگاهی و  با استفاده از تحلیل‌های رگرسیون و تحلیل‌های حجمی جمع‌آوری کردند: وزن یک  فرد 25 متری (82 فوت) تقریباً 101-101 برآورد شد. 119 تن (111-131 تن  کوتاه)، در حالی که وزن یک فرد 30 متری (98 فوت) تقریباً 184-205 تن  (203-226 تن کوتاه) تخمین زده شد. با توجه به اینکه بزرگترین نهنگ آبی  واقعاً 33 متر (108 فوت) طول داشت، آنها تخمین زدند که نهنگ آبی با چنین  طولی تقریباً 252-273 تن (278-301 تن کوتاه) وزن داشته باشد.         

طول عمر         

نهنگ های آبی حدود 80 تا 90 سال یا بیشتر زندگی می کنند. دانشمندان برای تخمین سن نهنگ آبی به جرم گوش یا پلاگ گوش نهنگ آبی نگاه می کنند. هر سال یک لایه روشن و تیره از موم  مطابق با روزه در هنگام مهاجرت و زمان تغذیه گذاشته می شود. بنابراین هر  مجموعه نشانگر سن است.مسن ترین نهنگ آبی که با استفاده از این روش تعیین شد، 110 سال سن داشت. حداکثر سن نهنگ آبی کوتوله که به این روش تعیین می شود 73 سال است.  علاوه بر این، نهنگ‌های آبی ماده هر بار که تخمک‌گذاری می‌کنند، بر روی تخمدان‌های خود جای زخم یا اجسام آلبیکانتیوم ایجاد می‌کنند.در نهنگ آبی کوتوله ماده، به طور متوسط هر 2.6 سال یک جسم آلبیکنس تشکیل می شود.        

نهنگ  آبی معمولا منفرد است، اما می توان آن را به صورت جفت یافت. هنگامی که  بهره وری به اندازه کافی بالا باشد، نهنگ های آبی را می توان در تجمعات بیش  از 50 نفر مشاهده کرد. جمعیت ممکن است به مهاجرت های طولانی ادامه دهند ، به مناطق تغذیه تابستانی خود به سمت قطب ها سفر کنند و سپس به مناطق تولید مثل زمستانی خود در آب های استوایی تر بروند. به نظر می رسد حیوانات از حافظه برای یافتن بهترین مناطق تغذیه استفاده می کنند. شواهدی از استراتژی‌های جایگزین، مانند اقامت در تمام طول سال، و مهاجرت  جزئی (که فقط برخی افراد مهاجرت می‌کنند) یا مهاجرت مبتنی بر سن/جنس وجود  دارد. برخی از نهنگ ها در حال تغذیه در مکان های تولید مثل ثبت شده اند.  سرعت سفر برای نهنگ های آبی 5-30 کیلومتر در ساعت (3.1-18.6 مایل در ساعت) است. اندازه عظیم آنها توانایی آنها را برای شکستن محدود می کند .         

بیشترین عمق غواصی گزارش شده از نهنگ های آبی علامت گذاری شده 315 متر (1033 فوت) بوده است. حد تئوری شیرجه هوازی آنها 31.2 دقیقه تخمین زده شد، [67] با این حال، طولانی ترین شیرجه اندازه گیری شده 15.2 دقیقه بود.  عمیق ترین شیرجه تایید شده از یک نهنگ آبی کوتوله 506 متر (1660 فوت) بود. ضربان قلب نهنگ آبی می تواند تا 2 ضربه در دقیقه (bpm) در اعماق عمیق کاهش  یابد، اما پس از بیرون آمدن به سطح، می تواند تا 37 ضربان در دقیقه، که  نزدیک به حداکثر ضربان قلب آن است، افزایش یابد.          

رژیم غذایی و تغذیه                              

رژیم غذایی نهنگ آبی تقریباً منحصراً از کریل تشکیل شده است . نهنگ های آبی کریل را از طریق تغذیه لانژ می گیرند. آنها با سرعت زیاد به  سمت آنها شنا می کنند زیرا دهان خود را تا 80 درجه باز می کنند. آنها ممکن است 220 تن متریک (220 تن طولانی؛ 240 تن کوتاه) آب را در یک زمان ببلعند.  آنها با فشار از کیسه گلو و زبان، آب را از طریق صفحات بالین خود می فشارند و کریل باقی مانده را می بلعند. نهنگ‌های آبی ضبط شده‌اند که در حین تغذیه 180 درجه غلت می‌زنند و  احتمالاً به آنها اجازه می‌دهد تا در میدان شکار جستجو کنند و متراکم‌ترین  تکه‌ها را پیدا کنند.          

نهنگ‌های  آبی در حالی که به دنبال تکه‌های کریل هستند، کالری دریافتی خود را با  افزایش تعداد لنج‌ها و انتخاب ضخیم‌ترین تکه‌ها به حداکثر می‌رسانند. این  به آنها انرژی کافی برای فعالیت های روزمره می دهد و در عین حال انرژی  اضافی لازم برای مهاجرت و تولید مثل را ذخیره می کند. نهنگ‌های آبی باید  تراکم‌های بیش از 100 کریل در متر مکعب را ببلعند تا هزینه تغذیه لانگ را  حفظ کنند. آنها می توانند 34776-1912680 کیلوژول (8312-457141 کیلوکالری) از یک لقمه  کریل مصرف کنند که می تواند تا 240 برابر بیشتر از انرژی مورد استفاده در  یک لانژ تولید کند.  تخمین زده می شود که یک نهنگ آبی با اندازه متوسط باید 359 ± 1120 کیلوگرم (791 ± 2469 پوند) کریل در روز مصرف کند.          

به نظر می رسد نهنگ های آبی از رقابت مستقیم با دیگر نهنگ های بالین اجتناب می کنند.  گونه‌های مختلف نهنگ فضاها و زمان‌های مختلف تغذیه و همچنین گونه‌های طعمه مختلف را انتخاب می‌کنند. در اقیانوس جنوبی ، به نظر می‌رسد نهنگ‌های بالین از کریل‌های قطب جنوب با اندازه‌های مختلف تغذیه می‌کنند، که ممکن است رقابت بین آنها را کاهش دهد.         

تولید مثل و تولد                   

نهنگ‌های  آبی معمولاً در 8 تا 10 سالگی به بلوغ جنسی می‌رسند. در نیمکره شمالی،  طولی که در آن به بلوغ می رسند برای ماده ها 21 تا 23 متر (69 تا 75 فوت) و  برای نرها 20 تا 21 متر (66 تا 69 فوت) است. در نیمکره جنوبی، طول بلوغ به  ترتیب 23-24 متر (75-79 فوت) و 22 متر (72 فوت) برای ماده ها و نرها است. [۸۱] نهنگ‌های آبی کوتوله نر در بلوغ جنسی به طور متوسط ۱۸.۷ متر (۶۱.۴ فوت) هستند.  نهنگ‌های آبی کوتوله ماده 21.0-21.7 متر (68.9-71.2 فوت) طول دارند [49] و در سن بلوغ جنسی تقریباً 10 سال سن دارند.  اطلاعات کمی در مورد رفتار جفت گیری، یا مناطق تولید مثل و زایمان وجود دارد. به نظر می رسد نهنگ های آبی چندجنس هستند و نرها برای ماده ها رقابت می کنند.  نهنگ آبی نر معمولاً یک ماده را دنبال می کند و با رقبای احتمالی مبارزه می کند.  این گونه از پاییز تا زمستان جفت گیری می کند.         

ماده های باردار روزانه تقریباً چهار درصد از وزن بدن خود را می خورند، که به 60 درصد وزن کلی بدن آنها در طول دوره های تابستانی غذا می خورد.  بارداری ممکن است 10 تا 12 ماه طول بکشد، گوساله هایی که 6 تا 7 متر (20 تا 23  فوت) طول و 2 تا 3 تن وزن دارند (2.0 تا 3.0 تن بلند؛ 2.2 تا 3.3 تن کوتاه)  در هنگام تولد. برآوردها نشان می دهد که از آنجایی که گوساله ها به 2-4 کیلوگرم (4.4-8.8  پوند) شیر به ازای هر کیلوگرم افزایش جرم نیاز دارند، نهنگ های آبی  احتمالاً 220 کیلوگرم (490 پوند) شیر در روز تولید می کنند (از 110 تا 320  کیلوگرم (240 تا 710 پوند) شیر در روز).اولین ویدئو از گوساله‌ای که تصور می‌شود شیر می‌دهد در نیوزیلند در سال ۲۰۱۶ فیلم‌برداری شد . آنها در طول دوره از شیر گرفتن تقریباً 37500 پوند (17000 کیلوگرم) وزن اضافه می کنند.دوره های بین زایمان دو تا سه سال طول می کشد. [81] آنها به طور متوسط 2.6 سال در نهنگ های آبی کوتوله هستند.          

صداسازی ها

نهنگ‌های آبی برخی از بلندترین و کم‌ترین فرکانس‌ها را در قلمرو حیوانات تولید می‌کنند،و به نظر می‌رسد که گوش‌های داخلی آن‌ها برای تشخیص صداهای با فرکانس پایین به خوبی سازگار است.رکانس اساسی برای صداهای نهنگ آبی از 8 تا 25 هرتز است.  آهنگ‌های نهنگ آبی بین جمعیت‌ها متفاوت است.         

صداهای  تولید شده توسط جمعیت شرقی اقیانوس آرام شمالی به خوبی مورد مطالعه قرار  گرفته است. این جمعیت تماس‌های پالسی ("A") و تماس‌های آهنگی ("B")،  زنگ‌های نوسانی که قبل از تماس‌های نوع B ("C") و زنگ‌های رو به پایین  جداگانه ("D") تولید می‌کنند.  فراخوان های A و B اغلب در سکانس های تکراری همزمان تولید می شوند و فقط  توسط مردان خوانده می شوند که نشان دهنده عملکرد تولید مثل است. تماس‌های D ممکن است عملکردهای متعددی داشته باشند. آنها توسط هر دو جنس در طی تعاملات اجتماعی هنگام تغذیه تولید می شوند.  و توسط نرها هنگام رقابت برای جفت.