فیگور «فردی مرکوری»

فیگور یا پیکره، یک عروسک با شخصیت قابل تنظیم است که معمولاً از  پلاستیک ساخته  می‌شود و اغلب بر اساس شخصیت‌های یک فیلم، کتاب طنز، نظامی،  بازی ویدیویی  یا برنامه تلویزیونی ساخته می‌شود. فیگورها برخلاف عموم  عروسک‌ها بیشتر  مورد استقبال پسربچه‌ها و بزرگسالان قرار می‌گیرند.

 اصطلاح  «اکشن  فیگور» برای اولین بار توسط  Hasbro در سال ۱۹۶۴ ابداع شد تا چهره  جو را  برای کودکانی، خصوصاً پسرانی که با عروسک بازی نمی‌کردند، گزینه ای  برای  خرید قرار دهد. عروسک اصطلاحی است  که در درجه اول به عنوان اسباب  بازی  دختران بشمار می‌رود، از این رو تغییر  اسم و صفت کمک بزرگی برای  ورود به  بازار جدید بود.

 تنوع فیگورها به قدری زیاد است که دیگر   برای داشتن  یکی از آن‌ها مسئله‌ی جنسیت دختر و پسر مطرح نیست. فیگورها   ابعاد مختلفی  دارند و به دو دسته ثابت یا مفصلی طبقه بندی می شوند.  همچنین  برای سن و  سال خاصی ساخته نمی‌شوند و می‌توان آن‌ها را هم نوعی  اسباب‌بازی برای  کودکان به حساب آورد و هم به عنوان یک استند دکوری روی  میز یا کتابخانه  برای دکور اتاق یا آرشیو کلکسیون بزرگسالان استفاده کرد.

 بازی  با  فیگور ها معمولا جذابیت زیادی  برای کودکان و نوجوانان و حتی جوانان  دارد.  آنها را به دنیای خیال برده و با داستان سازی در ذهنشان مهارتهای  ذهنی  متنوعی را در خود تقویت می کنند و با قرارگرفتن در نقش قهرمانان  داستانها  عزت نفس و حس خوبشان نسبت به خودشان تقویت می گردد.

فرِدی مرکوری (انگلیسی: Freddie Mercury، با نام تولد فرخ بلسارا؛ ۵ سپتامبر ۱۹۴۶ – ۲۴ نوامبر ۱۹۹۱) خواننده، ترانه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ موسیقی بریتانیایی بود که عمدتاً به عنوان خوانندهٔ اصلی گروه موسیقی راک کوئین شناخته می‌شود. اجراهای پرشور او بر روی استیج و گسترهٔ آوازی چهار اکتاوی‌اش و مرگ زودهنگامش به دلیل ابتلا به بیماری ایدز در سن ۴۵ سالگی، با خاطره‌های به جا مانده از موسیقی راک بریتانیا در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی گره خورده‌است.

مرکوری همچنین به عنوان یک مجری روی صحنه، به خاطر داشتن یک شخصیت  متظاهرانه و خودنمایانه و همین‌طور به خاطر داشتن صدایی قوی و رسا شناخته  می‌شود. گرایش جنسی مرکوری از دیگر مسائل حاشیه‌ساز او بود. مرکوری به عنوان یک آهنگساز، برخی از ترانه‌های موفق و پرفروش کوئین از جمله «بوهمین راپسودی»، «ملکه قاتل»، «کسی برای عاشق شدن»، «منو الان متوقف نکن»، «مجنون کوچکی که به آن عشق می‌گویند» و «ما قهرمانیم»  را نوشته‌است. مرکوری علاوه بر فعالیت‌هایش در گروه کوئین، به شکل انفرادی  هم فعالیت می‌کرد و گه‌گاهی هم به عنوان تهیه‌کننده یا موسیقی‌دان مهمان (پیانو و آوازخوانی) برای هنرمندان دیگر به فعالیت می‌پرداخت. او به علت برونکوپنومونی که به خاطر بیماری ایدز گرفتار آن شده بود، در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۱ و تنها یک روز پس از آنکه به صورت عمومی اعلام کرد که مبتلا به ایدز شده‌است، درگذشت.

مرکوری در زنگبار و در خانواده‌ای با ریشه‌های فارسی-هندی به دنیا آمد. تا اواسط دوره نوجوانی در همان زنگبار و همین‌طور در هندوستان زندگی و رشد کرد. در سال ۱۹۹۲ و پس از مرگ وی، جایزه بریت را به خاطر کمک‌های برجسته‌اش به موسیقی بریتانیا دریافت کرد و کنسرت بزرگداشت فردی مرکوری هم در استادیوم ومبلی در لندن برگزار شد. در سال ۲۰۰۱ مرکوری به همراه دیگر اعضای گروه کوئین به تالار مشاهیر راک اند رول، در سال ۲۰۰۳ به تالار ترانه‌نویسان مشهور، در سال ۲۰۰۴ به تالار مشاهیر موسیقی بریتانیا وارد شد، و گروه کوئین هم در سال ۲۰۰۲ ستاره‌ای در پیاده‌رو شهرت هالیوود دریافت کرد. همچنین در سال ۲۰۰۲، در نظرسنجی بی‌بی‌سی تحت عنوان انتخاب ۱۰۰ بریتانیایی کبیر، مرکوری در جایگاه ۵۸ قرار گرفت. در سال ۲۰۰۵، در یک نظرسنجی که توسط بلندر و MTV2 برگزار شد، مرکوری به عنوان برترین خوانندهٔ مرد همه دوران‌ها انتخاب شد. در سال ۲۰۰۸، نویسندگان رولینگ استونز، مرکوری را در جایگاه ۱۸ در فهرست ۱۰۰ خواننده برتر همه دوران‌ها قرار دادند. در سال ۲۰۰۹، در یک نظرسنجی توسط کلاسیک راک، مرکوری به عنوان برترین خواننده راک همه دوران‌ها انتخاب شد. آل‌میوزیک مرکوری را به عنوانی «یکی از بزرگترین سرگرمی‌سازان راک همهٔ اعصار» که  «دارای یکی از برترین صداها در زمینهٔ موسیقی است»، توصیف کرد.