چه فضایی باید مهیا شود تا یک خاطره ی جمعی برایمان حداقل یکی دو سال و یا گاهی هم بیشتر در ذهن باقی بماند؟ گزینه های روی میز چیست؟

  • مسافرت؟ (حالا فرض کن روسیه بهمون لطف کرده و تازه ما واکسن کرونا رو هم زدیم)
  • سینما؟ (تازه اگه بشه فعالیت جمعی حسابش کرد)
  • رفتن به باغ فک و فامیل توی سیزده به در؟
  • انواع و اقسام تفریحات آبی و هوایی با استفاده از سایت تخفیفان؟ (مثل پاراگلایدار و ... )
  • رستوران گردی؟

همه میتونیم چیزهای رو به این لیست اضافه کنیم. اما بیاید هزینه ی 4 نفر که بخوان این کارها رو بکنن (مثلا 4 نفری بریم رستوران و یا سینما و یا مسافرت و ...) یه تخمینی بزنیم.

مسافرت که هیچی...برو بالای چند میلیون. رستوران هم که انصافا اگر از فلافل و دیگر مدلهای بقای دانشجویی بگذریم بعید میدونم زیر نفری 50 الی 70 هزار تومن برای ساندویچ یا پیتزا بشه هزینه کرد (تقریبا کمتر از این امکان نداره). یا مثلا تفریحات آبی و هوایی توی سایت تخفیفان (تازه با 30 یا 40 درصد تخفیف) تقریبا برای هر نفر بین 300 تا 500 هزار تومن آب میخوره. برای بقیه تفریحات هم خودتون یه حساب کتابی بکنید میبینید که کلا برای دو ساعت تفریحات مادر بگرید...بماند که اکثر این تفریحات (مثلا مسافرت رفتن) در زمان یک یا دو ساعت جمع نمیشن و امکان هماهنگ شدن برنامه ی چند نفر آدم پایه توی این دور و زمونه برای بیش از یکی دو ساعت همچین بی مشکل هم نیست.

همه ی اینا در حالی هست که شما با 50 الی 300 هزار تومن و بدون نیاز به مرخصی و ماشین و رفت و آمد میتونید یک بردگیم استاندارد خریداری کنید که میتونه بارها مورد استفاده قرار بگیره و حتی جمعهای بیشتر از 4 نفر رو هم میربانی کنه. هزینه ای که در برخی موارد یک دهم هزینه ی صرف شده برای خیلی از تفریحات دیگه ای که بتونن خاطره ساز باشن هم نیست.


بردگیم تولید داخل یا بردگیم خارجی؟

به طور متوسط اگر شما بخواید نسخه ی خارجی یک بازی ای که میتونید تولید داخلش رو با هزینه ای بین 200 تا 300 هزار تومن تهیه کنید رو خریداری کنید، باید حدود یک و نیم الی دو میلیون تومن پول بدید. ممکنه شما (برعکس من) پول دار باشید...اما بنده حتی به شما پولدارهای عزیز هم توصیه میکنم به جای خرید یک بازی 5 یا 6 تا بازی بخرید. دقت کنید که اصلا نمیگم اون یک و نیم میلیون رو خرج نکنید...اصلا...بلکه دارم میگم داشتن یک قفسه ی متنوع کمک بیشتری به خوش گذشتن شما میکنه تا یک قفسه ی لاکچری. همین.


بازی های ایرانی و خارجی

آیا کیفیت هم با هم برابرند؟ نه...عزیزم یک پنجم پول میدی میخوای یکی هم باشن؟

آیا تفاوت کیفیتها زیاده؟ واقعا در اکثر موارد نه و در بعضی موارد حقیقتا چندان قابل تشخیص نیست. مواردی هم بوده که حتی کیفیت نسخه ی ایرانی از کیفیت نسخه ی اصلی بهتر در اومده (مثل بازی کینگ دومینو) اما با قطعیت میتونم بگم تولید کننده های داخل خوشبختانه به سطحی رسیدن که اختلاف کیفیتها تاثیری روی گیم پلی اکثر بازی ها نداره. در مواردی هم با عوض کردن تم و گرافیک و تصویر سازی بازی تجربه ی ایرانیزه ی خوبی هم از بازی به دست دادن (مثل بازی گاراج). ضمن اینکه به نظرم صنعت بردگیم در ایران به بلوغی رسیده که لیاقت حمایت شدن رو داره. پس برای شخص من خرید بازی های تولید داخل در اولویت قرار دارن.


نتیجه

بردگیم خریدن مثل خریدن اینترنت خوبه. متاسفانه اکثر ما برای اینکه ماهی 70 هزار تومن کمتر هزینه کنیم خودمون رو از داشتن یک اینترنت سرعت بالا و نامحدود محروم میکنیم (الآن در فروردین 1400 با حدود ماهی 160 هزار تومن میتونید سرویسهای نا محدود اینترنت با سرعت 40 مگابیت بر ثانیه رو خریداری کنید). اما به این توجه نداریم که واقعا 70 هزار تومن پول دو تا ساندویچ بیشتر نیست و میتونیم با پرداخت این 70 هزار تومن کلی از تفریحات آنلاین رو برای خودمون محیا کنیم که به هر روش دیگه ای بخوایم بهش برسیم باید بالای میلیون براش در ماه خرج کنیم. پس به قول انگلیسی ها: من هنوز اینقدر پولدار نشدم که اینترنت ارزون بخرم.

در واقع باید بگم: من هنوز اینقدر پولدار نشدم که بردگیم نخرم.