"بازی مال بچه هاست"
طرف تو مهمونی اینو میگه بعد با چنان ژستی گوشیش رو میگیره دستش که فکر میکنی داره با خدا بیامرز استیو جابز چت میکنه اما از پشتش که رد میشی میبینی آقا نشسته داره لایو تتلو نگاه میکنه...
اگر سعی کرده باشید به یه جمعی بردگیم رو اضافه کنید احتمالا با اینجور تجربه ها مواجه شدید...
به نظرم بهتره یک واقعیتی رو بپذیریم:

ما توی مهمونی هامون اکثر حرفهایی که میشنویم بدون سند، تاکسی مآبانه، تکراری و در مودبانه ترین حالتش بی مزه ست.

اینکه رفت و آمدهای فامیلی و دوستانه کمتر شده صرفا دلیلش این نیست که ما همگی یهو در عرض چند سال بی معرفت شدیم. بلکه یکی از دلایلش اینه که با وجود اینترنت و مدیا و شبکه های اجتماعی حالا دیگه حرفهای صد من یه غاز توی مهمونی ها برامون اغنا کننده نیست و همین (حتی شاید به صورت ناخودآگاه) تمایل ماها رو به دورهمی ها کم کرده. در واقع به لطف رسانه های مجازی ماها پیشرفت کردیم و دیگه صرفا با دست انداختن این و اون و فحش دادن به روزگار و تعریف خاطره های تکراری نه شاد میشیم و نه تخلیه. مثلا ما الآن انواع فضولی های زرد (مثل اینکه فلان هنرپیشه چند تا زن داره) در خودمون رو با شبکه های اجتماعی ارضا میکنیم در حالی که قبلا جمعهای خودمونی و ارتباطات نفری جایگاه اصلی این کار بود. در واقع این جمعهای دارن بخشی از کارکردهای قبلیشون رو دونه دونه از دست میدن چون حالا شبکه های اجتماعی همون کارکردها رو خیلی خیلی بهتر انجام میدن. اینجاست که بردگیمها میتونن ورق رو برگردونن...


فکر کنید نشستید توی یک جمعی و دارید حرفهای تکراری یکی رو گوش میکنید و از سر بی حالی یا احترام هم دارید کله تکون میدید و هر از گاهی هم خودتون یه چیزی در موافقت با اون بنده خدا میگید درحالی که احتمالا بیشتر منتظر هستید که شام رو سریعتر بیارن و دو روز بعد هم بعیده چیزی از اون مکالمه در ذهنتون مونده باشه(اصلا از همون موقع شنیدن هم احتمالا تصمیم نداشتین که دکمه ی save رو بزنین). حالا اگه به جای این سناریویی که تعریف کردم یک چالش فکری با اون طرف داشته باشید آیا رابطه ی با معنی تر و عمیقتری رو بین خودتون نساختین؟ آیا این رقابت در قالب یک بازی، رابطه ی انسانی بهتری و دوست داشتنی تری رو بین آدمها ایجاد نمیکنه؟ شناخت بهتری از طرفین به هم نمیده؟ آقا از نشستن جلوی تلویزیون و فحش دادن بهتر نیست انصافا؟؟؟


اگر در پاسخ به این سوالات شک و دودلی دارین احتمالا تلقی تون از بردگیمها چندان صحیح نیست و فکر میکنین که همه شون یه چیزهایی تو مایه های منچ و مار پله هستن. اما مایلم که به اطلاعتون برسونم حجم پولی بازار بردگیمها در سال 2019 بیش از 13 میلیارد دلار بوده و پیش بینی میشه که در سال 2026 حداقل به حدود 30 میلیارد دلار برسه (کل درآمد نفت ایران در سال گذشته در بهترین حالت 11 میلیارد دلار بوده پس اعداد 13 و یا 30 میلیارد دلار اصلا اعداد کمی نیستن). بسیاری از بردگیمها در حال حاضر مسابقات جهانی دارن و خیلی از کافه ها توی دنیا و ایران به جای ارائه ی دمنوش و اسنک یا طعم خاص قهوه، تمرکزشون رو بر ارائه ی بردگیم و رسوندن بردگیمرها به همدیگه قرار دادن. البته وقتی میگم مسابقات جهانی احتمالا ذهنتون میگه ای بابااااااا حالا کی میخواد این بازی ها رو یاد بگیره و تازه به بروبچ تو دورهمی هم یاد بده؟؟؟ اما نترسین...با وجود حدود بیست هزار بردگیم ثبت شده توی سایتهای معتبر، حدس زدنش سخت نیست که برای هر سلیقه ای که فکرش رو بکنین حداقل ده ها بازی از درجه ی خیلی آسون تا سخت وجود داره. شما میتونید مطمئن باشید که برای هر جمعی حتما چندین انتخاب مناسب از نظر محتوای بازی و درجه ی سختی و تعداد نفرات مناسب وجود داره که بتونه همه رو قانع کنه بردگیم بازی کردن قطعا از جلوی تلویزیون نشستن و فحش دادن یا تحمل تیکه پرونی های بعضی ها با طعم یخمک، خیلی جذاب تره.
قسمت سخت کار تا همینجاش بود. از اون به بعدش رو به خود بردگیمها بسپارید.


با این حساب شما با اضافه کردن بردگیم به یک دورهمی، اولین کاری که انجام میدین پایدارتر کردن اون جمع و بیشتر کردن تمایل اونها به باهم بودن هست. شما با ارتقای کیفیت یک دورهمی احتمالا خدمت بزرگی به رفاقتها و صمیمتها و امتداد اونها میکنید. ضمن اینکه بازی کردن به طور قطع، هر دو نفری رو بیش از انجام تعارفات تکراری به هم نزدیک میکنه و باعث شناخت متقابل میشه. چه زن و شوهر...چه والدین و فرزند و چه جمع رفقا.
نمیخوام داستان رو حیثتی کنم و بگم وظیفه ی ملی و میهنی شما ارتقای بردگیمها در شئون اجتماعیست و در این میانه خونها باید ریخته شود . اما به نظرم اگر ما خودمون رو در قبال ملال زدایی از تکرار و فقدان محتوا در دورهمی ها با آدمهایی که برامون عزیز هستن مسئول میدونیم و به افزایش تعداد میهمانی ها و اضافه کردن جذابیت و معنی به روابطمون اهمیت میدیم بردگیمها میتونن توی این مسیر کمک حالمون باشن.


مهدی عسگری هستم و فکر میکنم بردگیم در بالا بردن قدرت تصمیم گیری، ارتباط و آشنایی با دیگران و داشتن نگاه احتمالاتی به رویدادها خیلی بیشتر از هزار ساعت کنفرانسهای موفقیت توی زندگی واقعی تاثیرگذاره.