فیگور «جوکر هیث لجر با آرپی جی»

فیگور یک عروسک با شخصیت قابل تنظیم است که معمولاً از پلاستیک ساخته  می‌شود و اغلب بر اساس شخصیت‌های یک فیلم، کتاب طنز، نظامی، بازی ویدیویی  یا برنامه تلویزیونی ساخته می‌شود. فیگورها برخلاف عموم عروسک‌ها بیشتر  مورد استقبال پسربچه‌ها و بزرگسالان قرار می‌گیرند.

 اصطلاح «اکشن  فیگور» برای اولین بار توسط  Hasbro در سال ۱۹۶۴ ابداع شد تا چهره جو را  برای کودکانی، خصوصاً پسرانی که  با عروسک بازی نمی‌کردند، گزینه ای برای  خرید قرار دهد. عروسک اصطلاحی است  که در درجه اول به عنوان اسباب بازی  دختران بشمار می‌رود، از این رو تغییر  اسم و صفت کمک بزرگی برای ورود به  بازار جدید بود.

 تنوع فیگورها به قدری زیاد است که دیگر  برای داشتن  یکی از آن‌ها مسئله‌ی جنسیت دختر و پسر مطرح نیست. فیگورها  ابعاد مختلفی  دارند و به دو دسته ثابت یا مفصلی طبقه بندی می شوند. همچنین  برای سن و  سال خاصی ساخته نمی‌شوند و می‌توان آن‌ها را هم نوعی اسباب‌بازی برای  کودکان به حساب آورد و هم به عنوان یک استند دکوری روی میز یا کتابخانه  برای دکور اتاق یا آرشیو کلکسیون بزرگسالان استفاده کرد.

 بازی با  فیگور ها معمولا جذابیت زیادی  برای کودکان و نوجوانان و حتی جوانان دارد.  آنها را به دنیای خیال برده و با داستان سازی در ذهنشان مهارتهای ذهنی  متنوعی را در خود تقویت می کنند و با قرارگرفتن در نقش قهرمانان داستانها  عزت نفس و حس خوبشان نسبت به خودشان تقویت می گردد.

جوکر (به انگلیسی: Joker) یک شخصیت خیالی ابرشرور در کتاب‌های کمیک آمریکایی منتشر شده توسط دی‌سی کامیکس است. شخصیت جوکر توسط باب کین، جری رابینسون و بیل فینگر خلق شده‌است؛ که برای اولین بار در نخستین جلد کتاب‌های کمیک بتمن (۲۵ آوریل ۱۹۴۰) حضور پیدا کرد. او یکی از شخصیت‌های منفی داستان‌های بتمن است.

جوکر هیچ توانایی ابرانسانی ندارد، در عوض از تخصص خود در رشته مهندسی شیمی برای ایجاد ترکیبات سمی یا کشنده و تسلیحات موضوعی شامل ورق‌های بازی  بُرنده، زنگ هشدار کشنده، و گل‌های اسیدپاش بر روی پیراهن خود بهره‌مند  می‌شود. جوکر اغلب با دیگر ابرشروران گاتهام سیتی از جمله پنگوئن و دوچهره، و گروه‌هایی مانند لیگ بی‌عدالتی همکاری می‌کند، اما روابط آن‌ها غالباً به واسطه تمایل جوکر به آشفتگی افسار گسیخته از بین می‌رود.

در دههٔ ۱۹۹۰ میلادی یک رابطه عاشقانه بین جوکر و روان‌پزشک سابقش هارلی کوئین معرفی شد، که او را تبدیل به همدم ابرشرور وی نمود. این دو زوج بعدها  درچند کمیک صاحب بچه شدند و هارلی نام دخترش را لوسی کویین گذاشت. اگرچه هدف اصلی جوکر شخصیت بتمن است، اما او با قهرمان‌های دیگری همچون سوپرمن و واندر وومن جنگیده‌است.

جوکر یکی از برترین شخصیت‌های نمادین فرهنگ عامه، و در میان  بزرگترین ابرشروران و شخصیت‌های خیالی کتاب‌های کمیک که تا کنون خلق  شده‌است قرار دارد. جوکر رتبه اول را در لیست ۵۰ ابرشرور مجله کمیک وین  دارد.

تاریخچهٔ خلق

باب کین و بیل فینگر، خالقان داستان مصور بتمن، در سال ۱۹۴۰، شخصیت جوکر را وارد داستان خود کردند. جری رابینسون، یک کارت جوکر و تصویر کنراد وایت (بازیگر فیلم صامت مردی که می‌خندد) را به او نشان داد و این، منبع الهام شخصیت جوکر شد. داستان مردی که می‌خندد، روایت کودکی است که توسط کومپراچیکوها یا همان  خریداران بچه معلول شده‌است و با زخمی که بر صورت دارد گویی همیشه می‌خندد.  دوره‌گردی کودک را می‌یابد و با وی یک گروه نمایش خیابانی راه‌اندازی  می‌کند.اولین ایفای نقش جوکر، در نخستین جلد بتمن بود.

زندگی‌نامه

باب کین هیچ وقت دربارهٔ زندگی‌نامه جوکر حرفی نزده‌است. اما این را باید در  نظر داشت که شخصیت جوکر الهام گرفته شده از شخصیت جویین پلین از رمان مردی که می‌خندد اثر نویسنده و شاعر بزرگ فرانسوی ویکتور هوگو می‌باشد.

گذشته

داستان‌های مصور بتمن، اطلاعات زیادی در مورد گذشتهٔ جوکر را فاش نمی‌کند. در «شوخی مرگبار» (به انگلیسی: the killing joke) معرفی کوتاهی از گذشتهٔ او می‌شود.

او از شغلش به عنوان یک مهندس کارخانهٔ مواد شیمیایی، استعفاء داده و  در شغل فعلی خود، که یک مجری نمایش کمدی است، ناموفق است و کسی به  شوخی‌های او نمی‌خندد. او به همراه یک دسته خلافکار، قصد دزدی از آن  کارخانهٔ مواد شیمیایی می‌کند و در همان شب زن او، جنی، اشتباهی می‌میرد. دزدی نیز ناموفق می‌شود و با حضور بتمن، او از ترس خود را به درون مواد شیمیایی می‌اندازد

هر چند در انتهای داستان، در مورد گذشته‌اش می‌گوید:

گاهی آن را یک جور به یاد می‌آورم و  گاهی یک جور دیگر… اگر قرار باشد که من گذشته‌ای داشته باشم، ترجیح می‌دهم  یک انتخاب چند گزینه‌ای باشد!

در فیلم بتمن (۱۹۸۹)، او، هر چند چنان‌که گفته می‌شود، در شیمی و هنر متخصص است، اما  قبل از جوکر شدن، همراه یک باند جنایتکار است که به منظور دزدی، به  کارخانهٔ مواد شیمیایی می‌روند.

در فیلم شوالیه تاریکی (۲۰۰۸) به دو نفر دو داستان متفاوت  دربارهٔ تبدیل شدنش به جوکر می‌گوید ۱. پدر او مردی معتاد به الکل بوده و  وقتی مست می‌شده به سمت همسر و فرزند خود حمله‌ور می‌شود و وقتی چهره پسر  خود را که غمگین به نظر می‌رسید را می‌بیند با چاقو صورت او را به شکل  لبخند زخمی می‌کند و به او می‌گوید:پسر چرا آنقدر جدی هستی؟ ۲. او یک همسر  زیبا داشت که قماربازی می‌کرد پس از بدهی‌های سنگینی که بالا میاورد  طلبکاران صورت او را زخمی می‌کنند و او هم برای اینکه عشقش را به همسر خود  بفهماند زخم‌های صورتش برای او اهمیتی ندارد، صورت خود را به شکل لبخند  زخمی می‌کند.

اما در فیلم جوکر (۲۰۱۹) شخصیت جوکر دارای گذشته‌ای بسیار واقع گرایانه تر بوده که متأثر از  آثار مخرب شکاف طبقاتی در جوامع مدرن است. جوکر، مرد میانسالی با نام  واقعی آرتور فلک است که با همراه مادر خود پنی در شهر گاتهام زندگی می‌کند. آرتور به عنوان دلقک در مهمانی‌های مختلف ظاهر شده و خرج خود را اینگونه درمیاورد. گاتهام با  جرم و جنایت‌های سازمان‌یافته مواجه شده و فقر و بیکاری مردم شهر از جمله  آرتور را آزار می‌دهد. آرتور به یک اختلال عصبی ناخویشتن‌داری عاطفی دچار است و در مواقعی که کنترل خود را از دست می‌دهد، به طرز هیستری می‌خندد. آرتور که در وضعیت بدی به سر می‌برد، بعد از وقایع متعدد از جمله  مورد حمله قرار گرفتن توسط سارقان گاتهام، تصمیم می‌گیرد که زندگی خود را  تغییر دهد که این اقدامات او به مرور منجر به شورش مردم فقیر علیه  ثروتمندان در گاتهام می‌شود.

اساساً فیلم جوکر (۲۰۱۹) تنها اثری است که منحصراً به گذشته این شخصیت ابرشرور پرداخته و به‌طور کامل از کلیشه‌های فانتزی بعد از جنگ جهانی دوم در خصوص جهش‌های ژنتیکی ایجادشده در جوکر به وسیله مواد شیمیایی فاصله می‌گیرد. تاد فلیپس، نویسنده و کارگردان اثر تلاش کرده تا ریشه‌های شخصیت  جوکر را با خلاءهای موجود در طبقه‌های ضعیف و آسیب‌پذیر جوامع بشری امروز  پیوند زند. به عبارت ساده‌تر، جوکر تاد فلیپس بیشترین میزان همخوانی با  منشأ الهام خود، یعنی رمان مردی که می‌خندد اثر ویکتور هوگو را دارد.